Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013

Επίλογος (και τώρα, τι;)...

Ο πρώτος κύκλος του blog των "...Απίθανων" έφτασε στο τέλος του. Με μεγάλη προσπάθεια, με πολύ κόπο, με σχεδόν 800 αναρτήσεις σε μία σχολική χρονιά και με πολλή βοήθεια από φίλους και συναδέλφους σε άλλα blog,  καταφέραμε να καλύψουμε ένα μεγάλο μέρος του ψηφιακού υποστηρικτικού υλικού των μαθημάτων της Στ' τάξης (σημαντικότατη βοήθεια φυσικά παρείχε και η ιστοσελίδα του Ψηφιακού Σχολείου). Παρόλα αυτά υπάρχει πολλή δουλειά ακόμα να γίνει και μεγάλο μέρος να καλυφθεί. Ιδέες υπάρχουν, διάθεση για δημιουργία επίσης υπάρχει, το πότε όμως θα υλοποιηθούν είναι άγνωστο, μια και η διαδικτυακή μου παρουσία στα blogs διακόπτεται εδώ (μέχρι να ξαναπάρω Στ' τάξη ή Ε' ή ενδεχομένως Δ', άγνωστο πότε). Προς το παρόν, το μόνο που είναι δεδομένο είναι ότι θα συνεχίσω να ανεβάζω δικό μου υλικό στην ιστοσελίδα μου "Στην τάξη", για όποια τάξη κι αν έχω στα επόμενα χρόνια..

Στο εξής λοιπόν, όπως και το περσινό αδερφάκι του, έτσι και το blog "Έκτη ...και απίθανοι" θα είναι ανενεργό καθώς αναστέλλεται η λειτουργία του επ' αόριστον. Δεν θα γίνονται νέες αναρτήσεις και επίσης δεν θα είναι δυνατόν να ελέγχονται οι ήδη υπάρχουσες για την ασφάλεια, τη λειτουργικότητα και την ανακατεύθυνση των συνδέσμων τους. Αυτό σημαίνει ότι στο εξής ο χρήστης θα είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για την περιήγησή του στο ιστολόγιο.

Θα γίνει προσπάθεια, όμως, το blog στον καιρό της "ξεκούρασής" του να γίνει πιο λειτουργικό και γρήγορο στην αναζήτηση της πληροφορίας και των αναρτήσεων.

Για τη φετινή χρονιά θα ήθελα να ευχαριστήσω...

Πρώτα απ' όλα τους μαθητές μου, την απίθανη τάξη μου, για τις υπέροχες σχολικές μέρες που περάσαμε τα δύο τελευταία χρόνια, για την προθυμία τους  σε ό,τι τους ζητούσα, για την προσπάθεια που καταβάλλανε, για το χαμόγελό τους, για τις σκανταλιές τους, για την υπομονή τους να με ακούνε, για την θετική ενέργεια και την καλή διάθεση που μου δίνανε στο να δημιουργώ πράγματα και στο να οργανώνουμε ή να συμμετέχουμε σε πάρα μα πάρα πολλές δραστηριότητες και εκδηλώσεις, για τη μεγάλη συμμετοχή τους στη λειτουργία του blog (με το 1/4 των συνολικών αναρτήσεων να είναι δικές τους δουλειές). Κοντά τους ένιωθα ότι γινόμουν καλύτερος δάσκαλος. Παιδιά, να ξέρετε ετούτο: Δίχως εσάς, το blog "Έκτη ...και απίθανοι" δεν θα είναι ποτέ ξανά το ίδιο! Σας ευχαριστώ πάρα πολύ!

Τους γονείς των μαθητών μου, για την ειλικρινή συνεργασία που είχαμε τα τελευταία δύο χρόνια και για την αμεσότητα, την αποδοχή και την υποστήριξη που παρείχαν σε κάθε μου κάλεσμα για ενημέρωση, βοήθεια ή αντιμετώπιση δυσκολιών και επίλυση προβλημάτων. Μακάρι όλοι οι γονείς να είχαν αυτή τη διάθεση και ανταπόκριση!

Τους φίλους (και όχι απλά συναδέλφους) του σχολείου μου και το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων, για την ψηφιακή και ηθική υποστήριξη που μου παρείχαν, αλλά κυρίως για το υπέροχο εργασιακό και παιδαγωγικό περιβάλλον που έχουμε δημιουργήσει στο σχολείο μας.

Τους φίλους συναδέλφους από άλλες περιοχές, με τους οποίους συνεργαστήκαμε και από τους οποίους δανείστηκα ιδέες και υλικό. Το περίεργο είναι ότι, αν και δεν γνωριζόμαστε προσωπικά ούτε και έχουμε συναντηθεί ποτέ, νιώθω ότι είναι σαν να τους ξέρω από παλιά και ότι είναι πάντα εκεί όταν τους χρειάζομαι, όπως ένας πολύ καλός φίλος. Συνεχίστε την εξαιρετική δουλειά που κάνετε. Θα σας παρακολουθώ συνεχώς (όπως το έκανα καθημερινά μέχρι τώρα) και θα χρησιμοποιώ τις δουλειές σας και στις επόμενες τάξεις μου. Να είστε καλά!

Τους μαθητές και τους γονείς τους από άλλες περιοχές της χώρας, οι οποίοι επικοινωνούσαν μαζί μου για να ζητήσουν υλικό ή απλά για να πουν ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! Ένα ευχαριστώ, που όμως, ήταν αρκετό για να μου δίνει τεράστια δύναμη και ώθηση για τη συνέχεια. Με τη σειρά μου, λοιπόν, να σας πω κι εγώ ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! Καλή συνέχεια στα επόμενα σχολικά σας χρόνια!

Φτάσαμε λοιπόν στο τέλος!
Σκόπευα, τελειώνοντας, να γράψω ΑΝΤΙΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ! Ποτέ, όμως, δεν μου άρεσαν οι αποχαιρετισμοί! Γι' αυτό θα τελειώσω με την ελπίδα και την ευχή...

...ΝΑ ΤΑ ΞΑΝΑΠΟΥΜΕ!

Καλό καλοκαίρι, καλή ξεκούραση, καλή συνέχεια...

Παύλος Κώτσης

Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Αντίο "Απίθανοι"... Στο καλό!

Η ώρα που λέμε αντίο με τα παιδιά της Έκτης είναι κάθε φορά δύσκολη! Μαθήματα, αναμνήσεις, καλές και άσχημες στιγμές, εντάσεις, φιλίες, συμβουλές, ανέμελα χρόνια... Όλα έρχονται ξαφνικά στο μυαλό και, με έναν όμορφο τρόπο, μεταμορφώνονται σε συγκίνηση, σε δάκρυα, ακόμα και σε κλάματα!

Κι αυτό είναι πολύ ωραίο! Όταν ζεις κάτι πολύ δυνατά, μπορείς να απολαύσεις και πολύ έντονα το συναίσθημα του τέλους! Και τα σχολικά χρόνια τού Δημοτικού είναι έντονα με την παιδική, αθώα και ζωντανή σημασία της λέξης.

Παιδιά, τα δάκρυα και τα κλάματα της τελευταίας μέρας σας στο σχολείο έχουν ήδη χαραχτεί στο νου σας και θα σας συντροφεύουν για πάντα! Σαν μια γλυκιά ανάμνηση όλων των σχολικών σας χρόνων! Μη φοβάστε να εκδηλώνετε τα συναισθήματά σας! Είναι πολύ όμορφο όταν νιώθουμε αληθινά και όταν εκφράζουμε το μέσα μας!

"...Απίθανοι" της "Έκτης" από την τάξη μας, αλλά και από όποιο σχολείο μας παρακολουθούσατε όλον αυτό τον καιρό...

ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ στο επόμενο σχολικό σας ταξίδι...!!!
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ στη ζωή σας

Και να θυμάστε πάντα το επόμενο απόσπασμα από το βιβλίο του Γιάννη Καλπούζου "Ουρανόπετρα", όταν ένας πατέρας μιλάει με το γιο του:

(Πατέρας)   "...Έχει δρόμο που ορίζεις την πατημασιά σου και δρόμο όπου σου την ορίζουν άλλοι. Στοχάσου και διάλεξε σε ποιον θέλεις να πατάς".
(Γιος)         "Όπου πατώ είναι δικός μου δρόμος".

Χαράξτε το δικό σας δρόμο, με τίμιο τρόπο, με ταπεινότητα, με τις δικές σας δυνάμεις, με τις δικές σας προσπάθειες και τη δική σας κούραση. Μέχρι εκεί που μπορεί ο καθένας και λίγο παραπάνω.

Οδηγό στη ζωή σας να έχετε τους στίχους από το ποίημα του Γεώργιου Δροσίνη "...ας είμαι ένα καλάμι, ένα χαμόδεντρο, μα όσο ανεβαίνω μόνος να ανεβαίνω"

Τραγούδι: "Τι θέλω"
Ποίηση: Γεώργιος Δροσίνης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη Εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου και Παιδική Χορωδία Δ. Τυπάλδου
Δίσκος: ΔΕΣ ΤΙ ΛΑΜΠΡΟ ΦΕΓΓΑΡΙ (2005)

Οι στίχοι του τραγουδιού
Δε θέλω του κισσού το πλάνο ψήλωμα,
σε ξένα αναστηλώματα δεμένο,
ας είμαι ένα καλάμι, ένα χαμόδεντρο,
μα όσο ανεβαίνω, μόνος ν’ ανεβαίνω.


Δε θέλω του γυαλιού το λαμπροφέγγισμα,
που δείχνεται άστρο με του ήλιου τη χάρη,
θέλω να δίνω φως, από τη φλόγα μου,
κι ας είμαι ένα ταπεινό λυχνάρι. 


ΑΝΤΙΟ, ΠΑΙΔΙΑ...
ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ!

Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013

"Βουτιές σε παραλίες της Ελλάδας" (μαθητική παρουσίαση)...

...Δροσερή και καλοκαιρινή εργασία της Εύας από την τάξη μας...

"Το καλοκαίρι" (μαθητική παρουσίαση)...

Εργασία της Ευγενίας από την τάξη μας...

Τι κάνεις το καλοκαίρι; (μαθητική παρουσίαση)...

Εργασία της Μαρίνας από την τάξη μας...

Το τελευταίο κουδούνι...

...για ποιον, άραγε;

(φυσικά, οι παρόντες εχμ...  εξαιρούνται............!!!!!!!!!!!)


Αναδημοσίευση από τους φίλους στο:

"Έκρηξη λαμπτήρων" (η 200η μαθητική παρουσίαση)...

...Εκρηκτική (!) εργασία της Ναταλίας από την τάξη μας...



Με την εργασία της Ναταλίας, συμπληρώνονται 200 μαθητικές παρουσιάσεις στη σχολική χρονιά 2012 - 2013! Με κέφι, διάθεση για αναζήτηση και δημιουργία και πάνω απ' όλα με καθαρή εθελοντική διάθεση και πρωτοβουλία των ίδιων των παιδιών!

Συγχαρητήρια, παιδιά! Ένα πολύ μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ σε όλους! Καλή συνέχεια στις επόμενες δουλειές σας, για τις οποίες είμαι σίγουρος ότι θα ανεβάσετε πολύ ψηλά το επίπεδο της ποιότητας και της αισθητικής! Να είστε όλοι καλά!

"Πίνακες" (μαθητικό έργο και παρουσίαση)...

Η Ναταλία από την τάξη μας έχει ταλέντο και στη ζωγραφική! Το αποδεικνύουν οι εξαιρετικές ζωγραφιές που έχει κάνει και τις οποίες μας παρουσιάζει. Χρώματα έντονα, άλλοτε χαρούμενα, άλλοτε μελαγχολικά, συνδυάζονται με τη φαντασία και την έμπνευση και δίνουν ένα όμορφο αποτέλεσμα.

Στο Α' μέρος οι πίνακες είναι γενικοί, ενώ στο Β' μέρος είναι εμπνευσμένοι από διάφορες χώρες και περιοχές του κόσμου.

Επειδή τα αυθεντικά έργα περάστηκαν σε σαρωτή, ώστε να προκύψει η ψηφιακή μορφή τους (δίχως επεξεργασία) έχουν χάσει μέρος της έντασής τους και φαίνονται κάπως πιο αχνά σε σχέση με τα αυθεντικά. Ακόμα κι έτσι, όμως, είναι μαγευτικά και σε ταξιδεύουν! Μπράβο, Ναταλία!

Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013

"Παίζοντας με τον ήλιο" (μαθητική παρουσίαση)...

Εργασία της Μαρίσας από την τάξη μας...

Τρίτη 11 Ιουνίου 2013

Σχεδιάγραμμα Ιστορίας: "Ε9. Μια δεκαετία αγώνων και θυσιών για την ελευθερία (1941-1949)"...

(κλικ στην εικόνα για να κατέβει το σχεδιάγραμμα σε pdf)

Το σχεδιάγραμμα υπάρχει και:

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

Η εκδρομή μας στα Γιάννενα και μια απρόσμενη συνάντηση...

Τελευταία εκδρομή για το σύνολο των "...απίθανων" της "Έκτης" και επιλέξαμε τα Γιάννενα ως προορισμό μας. Μαζί μας και τα περισσότερα παιδιά από την Ε' τάξη του σχολείου μας. Περάσαμε τέλεια από την αρχή ως το τέλος και το διασκεδάσαμε αφάνταστα.

Πρώτος σταθμός μας η αρχαία Δωδώνη, το αρχαιότερο μαντείο της Ελλάδας. Μάθαμε την ιστορία του τόπου, περιηγηθήκαμε στο χώρο και επισκεφτήκαμε το αρχαίο θέατρο, το οποίο λόγω εργασιών δεν μπορέσαμε να αξιοποιήσουμε όπως είχαμε προγραμματίσει (μίνι θεατρική παράσταση). Στο τέλος ...καταθέσαμε χρήματα σε αγορές αναμνηστικών!

Δεύτερος σταθμός το Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων Παύλου Βρέλλη. Εκεί πια είδαμε την Ιστορία με τα μάτια μας. Ένα απίστευτο, μαγευτικό ταξίδι στο χρόνο της Νεότερης Ελλάδας με εντυπωσιακά εκθέματα σε "ζωντανό" ιστορικό περιβάλλον. Και φυσικά ...καταθέσαμε κι εκεί σε αγορές αναμνηστικών!

Και τότε.....  μάλλον όλο το σύμπαν συνομώτησε και έγινε κάτι το απρόσμενο! Οι "Απίθανοι" συναντηθήκαμε με το 8ο Δημοτικό Σχολείο Νάουσας, τους δασκάλους και φυσικά τον φίλο Γιάννη Σουδία, οι οποίοι ήταν εκεί για την ίδια επίσκεψη. Απίστευτο! Την ίδια μέρα, την ίδια ώρα, στον ίδιο τόπο, χωρίς προσυνεννόηση ή ενημέρωση! Και να σκεφτεί κανείς ότι είχαμε ήδη καθυστερήσει μιάμιση ώρα στο δικό μας πρόγραμμα! Ο ενθουσιασμός όλων ήταν απερίγραπτος! Χαρές, γνωριμίες, φωτογραφίες όλων με όλους! Πάει το μουσείο! Ξεχάστηκε...

Τρίτος σταθμός, το Σπήλαιο του Περάματος. Ανεβήκαμε με το τρενάκι, πληροφορηθήκαμε για την ιστορία τού σπηλαίου, περπατήσαμε στους διαδρόμους του, πλάθαμε με τη φαντασία μας σχήματα, αντικείμενα και εικόνες βλέποντας τους σταλακτίτες, τους σταλαγμίτες και τους σχηματισμούς και, αν ο ξεναγός είχε περισσότερη ευγένεια και μεγαλύτερη κατανόηση και υπομονή με τον παιδικό ενθουσιασμό, θα μαθαίναμε ακόμα περισσότερα...!!! Ακολούθησε φυσικά η ...γνωστή κατάθεση σε αναμνηστικά! (όχι που θα γλίτωνε...)

Τέταρτη στάση το υπέροχο φαγητό δίπλα στη λίμνη Παμβώτιδα στο Μώλο της πόλης. Πεντανόστιμα πιάτα, λαχταριστές και πλούσιες μερίδες και σε πολύ καλές τιμές. Οι τυχεροί της υπόθεσης; Τα αγόρια της τάξης που, εκτός από το δικό τους φαγητό, μερικοί έφαγαν και ό,τι δεν κατάφερναν τα κορίτσια !!! (εδώ η κατάθεση έγινε πιο πρακτική: σουβλάκια, πατάτες με τη σέσουλα, σνίτσελ, μπριζόλες και άλλες νοστιμιές)...

Και τέλος η ώρα της επιστροφής με τις τσέπες πανί με πανί και με (δυστυχώς) ακύρωση λόγω χρόνου του τελευταίου και διασκεδαστικού μέρους, της βόλτας και του παιχνιδιού στο κάστρο της πόλης, στο Ιτς Καλέ. Το φταίξιμο πάει στο πρωινό καράβι, το δρομολόγιο του οποίου ακύρωσε η εταιρία (!!!) χωρίς προειδοποίηση, και χάσαμε έτσι μιάμιση ώρα!

Παρόλα αυτά, η εκδρομή θα μας μείνει στην καρδιά μας για πολλά χρόνια και σίγουρα θα θυμόμαστε τις υπέροχες στιγμές που περάσαμε στις τελευταίες μέρες των "...Καλύτερων" "...Απίθανων" του σχολείου μας!